Het leven op de fiets is genadeloos en ontzagwekkend tegelijk. Niemand kan die smarten en grootsheid beter onder woorden brengen dan journalist Hugo Camps. In de loop der jaren heeft hij een indrukwekkende collectie wielerportretten gemaakt. De helden en antihelden uit het peloton komen in de verhalen van Camps tot leven. De Tour en zijn winnaars, de keizers van de eendagskoersen, nieuwe goden als Philippe Gilbert en gevallen engelen als Alberto Contador of Lance Armstrong. Want ook de duistere kanten van de koers worden door Camps belicht: de doping, het gekonkel in het peloton, de hypocrisie. Een rode draad in de wielerverhalen van Hugo Camps is de staat van verdenking die al jarenlang het wielrennen bevuilt. Daartegenover staat de lyriek waarmee hij de grootste momenten beschrijft, het spuug, de zadelpijn, de rituele zoenen van de bloemenmeisjes. En tussen de lijnen leest u de milde heimwee naar een ongeschonden sport, zuivere epiek, heroïsche ontsnappingen.